Badania nad wpływem niektórych lotnych inhibitorów na metale nieżelazne

img12Badania nad wpływem niektórych lotnych inhibitorów na metale nieżelazne

Badania nad wpływem niektórych lotnych inhibitorów na metale nieżelazne. Ze względu na możliwość zastosowania lotnych inhibitorów korozji, a szczególnie lotnego węglanu cykloheksyloaminy do ochrony turbin parowych w czasie ich montażu i prób w zakładzie, zbadano wpływ inhibitorów na metale nieżelazne w temperaturze otoczenia oraz w temperaturze podwyższonej, która może występować w turbinach w czasie prób lub bezpośrednio po próbach kontrolnych. Próbę przeprowadzono również w temperaturze niższej, ogrzewając kolbę aparatu Soxhleta tylko do 42°C. W tym ostatnim przypadku zachowanie się próbek mosiądzu i brązów było znacznie lepsze. Wpływ węglanu cykloheksyloaminy jest niekorzystny nawet w niskich temperaturach, natomiast preparat Leukorrosin w temp. 42°C nie wywiera niekorzystnego wpływu na badane próbki. Należy unikać bezpośredniego zetknięcia się warstwy inhibitora z pewnymi powłokami malarskimi. W przypadku bezpośredniego zetknięcia się papieru inhibitorowego np. z powłoką nitrocelulozową może nastąpić lekka zmiana barwy powłoki nitrocelulozowej w miejscu Styku papieru z powłoką. Powłoki olejne, alkidalowe, mocznikowe i winylowe są w normalnych opakowaniach odporne na działanie par azotynu dwucykloheksyloaminy. Autor badał wpływ węglanu cykloheksyloaminy na powłoki lakierowe. Badania te wykazały, że inhibitor działa niekorzystnie na pokrycia malarskie — w większym znacznie stopniu niż azotyn dwucykloheksyloaminy.