Własności technologiczne określają przydatność materiału w procesach wytwarzania przedmiotów użytkowych. Do własności tych zaliczamy lejność, plastyczność, skrawalność, spawalność. Lejność polega na dobrym wypełnianiu form płynnym meta* lem lub stopem. Plastyczność określa przydatność materiału do obróbki plastycznej, czyli do kucia, tłoczenia, ciągnienia i walcowania. Istnieje cały szereg prób technologicznych określających przydatność materiału do obróbki plastycznej. Przydatność materiału do kucia sprawdza się za pomocą próby spęczania i próby spłaszczania. metali. Technologiczna próba zginania określa zdolność materiału do odkształceń plastycznych przy zginaniu. Przydatność blach do tłoczenia określa się za pomocą próby tłoczności blach metodą Erichsena. Skrawalność jest to zdolność poddawania się materiału obróbce za pomocą narzędzi skrawających. Skrawalność bada się za pomocą prób, podczas których określa się powierzchnię skrawaną oraz rodzaj wiórów. Spawalnosć jest to właściwość tworzenia mocnych połączeń części łączonych za pomocą nagrzania miejsc styku do temperatury topnienia.