Woda i cukier do produkcji napojów gazowanych

Woda

Woda powinna odpowiadać podobnym warunkom jakościowym, jak dla potrzeb technologicznych browaru, z tą różnicą, że twardość ogólna nie powinna przekraczać 12°n. W pozostałych parametrach składu chemicznego woda powinna odpowiadać wymaganiom normy dla wody pitnej.

W przypadku używania wody o twardości powyżej 12°n, trzeba się liczyć z koniecznością zwiększonego zużycia kwasu cytrynowego lub mlekowego.

Bardzo rygorystycznie należy przestrzegać wymagań w zakresie mikrobiologicznej czystości wody, ponieważ woda ta jest używana w stanie surowym. W przypadku miejscowości liczącej poniżej 50 tys. mieszkańców miano coli nie powinno być niższe niż 50, liczba bakterii w 1 cm3 wody przy posiewie na żelatynie nie powinna przekraczać 100, a przy posiewie na agarze 20. Dla miejscowości liczących powyżej 50 tys. mieszkańców, miano coli nie powinno być niższe niż 100, ogólna liczba bakterii w 1 cm3 wody przy posiewie na żelatynie nie powinna przekraczać 25, a przy posiewie na agarze 5.

Cukier
Cukier występuje w handlu w trzech gatunkach: cukier rafinowany, cukier biały i cukier biały przemysłowy. Do produkcji napojów gazowanych nadają się w zasadzie wszystkie wymienione rodzaje cukru, z tym że nie może być żaden z nich bielony ultramaryną. Ultramaryna bowiem w połączeniu z kwasami dodawanymi podczas produkcji napojów wydziela siarkowodór i nadaje napojom nieprzyjemny zapach i smak.

Cukier biały przemysłowy nadaje się tylko do produkcji napojów barwionych pod warunkiem, że nie wyczuwa się w nim zapachu melasy.