Badanie smarów w atmosferze wilgoci. Metoda Clarke i Longhurst

img20Badanie w atmosferze wilgoci. Metoda Clarke i Longhurst

Badanie w atmosferze wilgoci. Badanie smarów w tego rodzaju atmosferze jest ujęte w Polsce normą. Istnieją prócz tego przepisy dotyczące badania innego rodzaju powłok w tej atmosferze. Najkorzystniej jest prowadzić badanie w tej samej aparaturze, co badanie w atmosferze dwutlenku siarki. Zlewkę należy jedynie napełnić wodą destylowaną. Zbędne jest również zakładanie wkraplacza, który zastępuje się korkiem. Oprócz omówionych metod badania własności rdzochronnych smarów i olejów istnieje w kraju norma ujmująca inne badanie tego typu. Norma ta służy do określania korodującego działania smarów zawierających niekiedy substancje szkodliwie działające na metale, szczególnie nieżelazne. Na zakończenie należy podkreślić, że ocena własności ochronnych smarów i olejów rdzochronnych ma duże znaczenie zarówno dla kontroli ich jakości jak też postępu w zakresie ich ulepszania przez dodatek inhibitorów korozji. Metoda oceny własności powłok – Clarke i Longhurst. Clarke i Longhurst przebadali szereg środków ochronnych stosując różnego typu komory i metody oceny własności antykorozyjnych. Badacze ci szczególnie przestrzegali zasady, że jakość powierzchni stali przed nałożeniem powłoki do badań powinna być jednakowa. Również grubość powłoki musi być ujednolicona metodą wagową. Jednolitość powierzchni stali uzyskiwali ci autorzy przez lekkie przecieranie próbek pumeksem, tak aby nie zdjąć więcej niż 10 mikronów z powierzchni blaszki. Podkreślano, że odporność na korozję powłok smaru, lanoliny lub oleju była wprost proporcjonalna do grubości warstwy. Badacze ci stosowali szereg metod oceny własności ochronnych, p mianowicie: badanie przez zraszanie wodą, badanie w komorze wilgotności, mgle solnej oraz w warunkach naturalnych. Dobrą korelację osiągnięto szczególnie stosując natrysk próbek ręcznym spryskiwaczem. Podkreślono, że w zależności od rodzaju warstwy ochronnej i jej grubości należy stosować różne metody oceny własności antykorozyjnych. Dla powłok grubych dobre wyniki uzyskuje się w przypadku zastosowania komory mgły solnej, komory wilgotności oraz badań w warunkach ekspozycji naturalnej. Powłoki olejowe oraz cienkie warstwy smarów z rozpuszczalników powinno się badać w łagodniejszych warunkach, np. przez natrysk solanką za pomocą spryskiwacza ręcznego, zraszanie wodą oraz w komorach wilgotności o łagodnych zmianach temperatury.