Metody kontroli jakości papieru z lotnym inhibitorem korozji

Metody kontroli jakości papieru z lotnym inhibitorem korozji. Ochrona wyrobów metalowych w opakowaniach z azotynem dwucykloheksyloaminy zależy od jego obecności na powierzchni papieru. Jeśli zapas lotnego inhibitora się wyczerpie przez wyparowanie na zewnątrz opakowania zapakowane wyroby będą pozbawione ochrony przez pary lotnego inhibitora. Dla określenia zawartości inhibitora na nośniku np. papierze znane są trzy analityczne metody jego oznaczania. Metoda kolorymetryczna oznaczania ilości lotnego inhibitora w papierze Arkusz papieru z azotynem dwucykloheksyloaminy o powierzchni 25 cm² tnie się na kawałki o powierzchni około 1 cm² i umieszcza w kolbie miarowej na 500 ml. Po wlaniu do kolby 200 ml gorącej destylowanej wody pozostawia się ją przez okres 10 minut w celu całkowitego rozpuszczenia się inhibitora. Następnie dopełnia się kolbę po ostudzeniu roztworu do kreski wodą destylowaną. Roztwór należy przefiltrować przez suchy filtr. Odpipetowuje się 1 ml roztworu do kolhki miarowej na 100 ml, dodaje roztworu kwasu sulfanilowego (2 ml) pozwala na przereagowanie przez 5 minut, dodaje roztworu alfa-naftyloaminy (2 ml) i 1 ml dwudziestopięcioprocentowego roztworu octanu sodowego, tak aby pH wynosiło 2 – 2,5. Następnie dopełnia się do 100 ml wodą destylowaną a po 10 minutach oznacza zawartość inhibitora kolorymetrycznie przy długości fali 520 mu w stosunku do „ślepej” próbki. Badania należy wykonywać na kilku próbkach papieru pobranych z różnych miejsc zwoju papieru. Krzywą wzorcową sporządza się dla czystego azotynu dwucykloheksyloaminy. W przypadku braku azotynu dwucykloheksyloaminy można otrzymać krzywą wzorcową za pomocą roztworu azotynu sodowego lub potasowego (1 g azotynu dwucykloheksyloaminy odpowiada 0,373 g KN0₂ lub 0,302 g NaNO₂). Dla sporządzenia roztworu wzorcowego odpowiadającego 0,1000 g azotynu dwucykloheksyloaminy rozpuszcza się w 1 litrze wody destylowanej 0,0373 g KN0₂ lub 0,0302 g NaN0₂. Roztwór ten rozcieńcza się dziesięciokrotnie, wówczas 1 ml roztworu odpowiada 1 * 10^-5 g azotynu dwucykloheksyloaminy. Roztwór kwasu sulfanilowego przyrządza się przez rozpuszczenie 0,6 g próbki w 70 ml gorącej wody destylowanej, ostudzenie roztworu, dodanie 20 ml stężonego kwasu solnego i dopełnienie w kolbie miarowej do 100 ml wodą destylowaną. Roztwór alfa-naftyloaminy przygotowuje się przez rozpuszczenie 0,6 g bezbarwnej substancji w 100 ml gorącej wody i dodanie 1 ml stężonego kwasu solnego.