Prawdę mówiąc, są to zupełnie normalne drzewa, takie jak: buki, klony, sosny, świerki, które sadzi się w naczyniach i latami pielęgnuje i formuje. Tak więc bonzai to nazwa małego drzewka w doniczce. Zasadniczo nadają się do tego wszystkie rośliny drzewiaste o małych liściach i gęstych pędach. Drzewa o dużych liściach formuje się rzadko lub prawie wcale.

Uprawa bonsai nie powinna mieć znaczenia jedynie materialnego, lecz głównie ideowe, jak ro ma miejsce w Chinach czy Japonii. Jednak bonzai uzyskują w handlu często wysokie, a nawet zawrotnie wysokie ceny. Potrzeba bowiem wielu lat, aby nadać bonzai piękny kształt i wygląd starego drzewa. Na samo uformowanie trzeba w ciągu roku poświęcić wiele godzin pracy. Naturalnie praca ta musi się opłacić sprzedawcy bonzai, który często sam jest kolekcjonerem i potrafi wycenić swe ulubione okazy szczególnie wysoko, nie będąc zainteresowany ich sprzedażą. Bardzo stare, cenne bonzai są rzadko sprzedawane, gdyż czym byłby hodowca bez wspaniałych egzemplarzy, które powinny być atrakcją przyciągającą klientów.

Bonzai przeważnie nie są roślinami pokojowymi i dlatego potrzebują naturalnego, ostrego klimatu. Dla ozdoby można ie jednak czasami umieszczać w pokoju na kilka dni. Największą radością jest obcowanie z tymi obiektami przyrodniczymi i zajmowanie się nimi. Ciągle odkrywanie i wynajdywanie nowych obiektów to twórcza praca, która dostarcza wiele radości.