Wymagania jakościowe dla wody przemysłowej różnią się od wymagań dla wody technologicznej głównie w zakresie składu chemicznego. Za wodę przemysłową uznajemy tę cześć wody, która jest przeznaczana głównie dla celów energetycznych oraz do mycia urządzeń i pomieszczeń produkcyjnych.

Cechy fizyczne i mikrobiologiczne wody u ż y w a n e j do chłodzenia powinny odpowiadać podobnym cechom, jak w przypadku wody technologicznej. Woda ta nie powinna wykazywać właściwości korodujących, wynikających z zawartości agresywnego dwutlenku węgla. Kwasowość czynna (pH) powyżej 7 jest korzystna dla wody przemysłowej. Średnia twardość wody do 10°n jest uznawana jako graniczna.

Woda do z a s i l a n i a kotłów parowych powinna być pozbawiona właściwości korodujących i soli tworzących kamień kotłowy.

Do najważniejszych związków znajdujących się najczęściej w kamieniu kotłowym zaliczają się: CaSO4, CaC03, MgCO3, Mg/OH/2, CaSiO3, MgSiO3, związki żelaza i związki organiczne. Kamień kotłowy jest bardzo szkodliwy, ponieważ oddziałuje korodująco na elementy kotła i obniża jego sprawność cieplną. Nie może się on tworzyć w ogóle w przypadku kotłów wodnorurkowych, ponieważ doprowadziłby do uszkodzenia urządzeń kotłowych.

Z tego też względu woda służąca do zasilania tego typu urządzeń kotłowych nie może zawierać soli tworzących kamień. Musi być odmineralizowana i lekko zalkalizowana.

Uzdatnianie wody kotłowej najczęściej przeprowadza się stopując metodę wapienno-jonitową. Odmineralizowanie wody metodą jonitową polega na zastosowaniu kationitu i anionitu. Kationit posiada zwykle czynną grupo sulfonową, a anionit czynną grupę wodorotlenową. Stosowanie tej metody jest skomplikowane, lecz bardzo efektywne, ponieważ można również oddzielić krzemionkę, która jest bardzo trudno usuwalna.

Woda do mycia powinna być czysta mikrobiologicznie.